Van kinds af aan wordt ons geadviseerd om 'daar maar eens goed over na te denken!' En dat ging in mijn geval meestal over iets wat al gebeurd, gezegd of gedaan was en waar mijn ouders niet echt vrolijk van werden. Na zo'n advies belandde ik meestal op mijn kamer. En dan ging ik daar heel goed over nadenken. Maar niet heus! Waarschijnlijker is het, dat ik verder ging lezen in het boek dat naast mijn bed lag. Ongelooflijk eigenlijk dat dit nog zó vaak tegen kinderen wordt gezegd. Ik hoorde het laatst in de trein, op de parkeerplaats bij de supermarkt. En zelfs uit mijn eigen mond tegen mijn eigen kind. Mocht ie dit lezen: Sorry, jongen! Het is een waardeloos advies, en ook nog eens een slecht idee. Alsof het mogelijk is om de gedachten die je op een bepaald moment had, te analyseren en eraan te sleutelen...

Op de vraag hoe het met haar gaat, antwoordt een vriendin dat ze ‘het’ niet meer durft te zeggen. Ze zegt: ‘Ik kom al jaren met hetzelfde verhaal, en dan denk ik dat jij denkt, daar heb je d’r weer. Ik ben bang dat je het allemaal onzin vindt’. Heel even ontstaat het idee dat ik een misverstand uit de weg moet ruimen, namelijk dat ik geen compassie meer zou voelen. Alsof ik door inzicht in de 3 Principes niet meer weet wat het is om je bijv. ongemakkelijk, boos of verdrietig te voelen, of het gevoel te hebben dat je het even niet meer weet. Maar dat is bij mij ook nog steeds het geval en dat vertel ik haar ook, met dat verschil dat het geen probléém meer is.  Vervolgens vertel ik haar ook dat ik nog steeds van verhalen houd, en het geeft niet dat het hetzelfde...

Een jaar of 5 geleden las ik een boek waarin werd geopperd dat goede ideeën komen aanwaaien. En dat ideeën bij iemand in het hoofd landen en als dat idee niet wordt uitgewerkt, dan gaat het weer bij je vandaan, om vervolgens te landen bij iemand die er wel iets mee doet. Het boek heette ‘Big Magic’ van Elizabeth Gilbert.  Idee is een woord voor een soort gedachte. Ideeën zijn gedachten maar een gedachte hoeft nog geen idee te zijn.  Voor mij is wel duidelijk geworden dat ideeën (of gedachten) tot de wereld van de vorm behoren en voortkomen uit het grote Vormloze. Of hoe je dat ook noemt, want wat geen vorm heeft en oneindig is kan ook niet benoemd worden. Vaak wordt hiernaar verwezen met woorden als Liefde, God, het Goddelijke, Waarheid, Zijn, het Al, het Niets, de Bron van alles.  Als je deze metafoor doortrekt naar onze...

Is dat weleens tegen jou gezegd? Je moet wel realistisch blijven, of dat is nu eenmaal niet hoe de wereld in elkaar zit? Laat ik een voorbeeld geven. De huidige situatie, met maatregelen zoals 1,5 meter afstand, mondkapjes en thuis blijven als je een beetje snottert, nodigt soms uit om te mijmeren over hoe we 'straks' met elkaar zullen omgaan. Ik vertelde iemand dat het mij een goed idee leek om de lege panden in de binnenstad beschikbaar te stellen aan mensen die bijvoorbeeld thuis willen werken maar niet genoeg vierkante meters hebben, of die behoefte hebben aan een rustige plek en dan niet hoeven te reizen en zo toch een werkplek hebben. Misschien weer de toiletjuffrouw in ere herstellen. Just a thought! De reactie was dat ik niet 'realistisch' was, dat de wereld zo niet in elkaar zit. En het maakt niet uit of mijn idee ergens uitgevoerd wordt,...

Aangetrokken door de foto's van mensen die bezig zijn met een legpuzzle, kocht ik ook een puzzle. Zo eentje met een prachtige tekening en mooie quote van Henry David Thoreau: "All good things are Wild and Free". Lekker mijmeren terwijl je stukje voor stukje de puzzle weer opbouwt. Tijdens het puzzelen betrapte ik mezelf op de gedachte dat een bepaald stukje een 'moeilijk' stukje was. En ik ging het ook nog eens analyseren waarom dat zo was, het was een donker stukje, met niets dat me bekend voorkwam. Maar wat een onzin! Een stukje is een stukje, van hetzelfde materiaal als de andere stukjes, dat ik toevallig op dat moment niet kan verzinnen waar het moet liggen maakt het nog niet moeilijk. En zo is het ook met bijvoorbeeld een situatie. We bestempelen een situatie als moeilijk omdat we toevallig niet kunnen voorspellen waar het heen gaat, of juist omdat...