Op een avond lang geleden, ik denk dat ik 21 jaar was, kreeg ik een aanval van hyperventilatie. Op dat moment wist ik niet eens van het bestaan van hyperventilatie, ik dacht alleen: Ik ga dood. Een enorm gevoel van paniek en een hartslag die skyhigh ging.
De huisarts legde later uit wat het was. Wat ik ervan onthouden heb, is dat je (doods)angst hebt, terwijl er niets aan de hand is. Ik kreeg tabletten mee voor als het weer een keer zou gebeuren, en ik ging op yoga want hyperventilatie zou ook iets met ademhalen te maken hebben.
Jarenlang was ik bezig met het voorkomen van weer zo’n ‘aanval’. Ik zorgde dat ik niet alleen thuis was, en als ik met de bus of trein ging lette ik erop dat ik de tabletten in mijn tas had. Ik heb er trouwens nooit één ingenomen, want ik heb nooit meer een aanval gehad.
Maar het voorkomen van de aanval, is eigenlijk hetzelfde als de aanval zelf. Ik was er de hele dag mee bezig, ik was de héle dag bezig met afleiding zoeken, of ademhalingsoefeningen aan het doen, of therapie aan het volgen, want er moest toch iets in het verleden zijn waar naar gewezen kon worden.
Nooit ging er een lichtje branden van: Dit is toch raar? Je hebt een angstgevoel of angstgedachte, dat een fysieke reactie geeft. Maar het idee of de gedachte dat je een tabletje in je jaszak hebt, schijnt genoeg te zijn om de aanval af te wenden. Nee, ik dacht juist: Ik ben goed bezig want ik heb ‘het onder controle’.
Nu, met inzicht in de 3 Principes, kijk ik daar anders naar. Dat we iets onder controle hebben, is in wezen een gedachte. En een gedachte is van zichzelf neutraal. En alleen het feit dat die gedachte ín jou opkomt, wil niet zeggen dat de gedachte van jóu is. Er bestaat namelijk niet zoiets als jouw gedachte.
We nemen alles wat in ons hoofd aan gedachten opkomt ontzettend serieus, en we ontlenen er van alles aan. Bijvoorbeeld, als zulke mooie gedachten in mij opkomen, zal ik ook wel een mooi mens zijn, of als zulke lelijke gedachten in me opkomen, ben ik dan een lelijk mens, of als ik onzekere gedachten heb, ben ik een onzeker iemand.
Het komt en gaat, en gedachten veranderen niets aan wat we in wezen zijn, namelijk heel. We zijn heel, compleet en het idee van controle valt dan opeens weg. En dan komt het weer tevoorschijn, want dat is wat er gebeurt een gedachte komt en gaat, maar ik hoef er in ieder geval niets meer mee.
Denk je nu waar heeft ze het over? Maak een afspraak voor een kennismakingsgesprek van een half uur en dan kom je er achter of ik je van dienst kan zijn of niet. Geheel vrijblijvend!
